Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur. Athoc in eo M. Quid de Platone aut de Democrito loquar. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit. Utilitatis causa amicitia est quaesita.
Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse.
Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. An hoc usque quaque, aliter in vita? Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.
Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem. Im ruinas videres. Non autem hoc, igitur. Audio equidem philosophi vocem, Epicure.
Sed quid tibi dicendum sit oblitus es. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Quod cum ita sit, perspicuum est omnis rectas res atque laudabilis eo referri, ut cum voluptate vivatur.
